Opruimadvies & hulp vanuit een PGB

Als mensen horen dat je (zoals ik) een chronische ziekte hebt, stellen ze zich vaak voor hoe dat voor henzelf zou voelen. Pijnlijk, denken sommigen. Lastig, denken anderen. Want je kan zien dat ik mijn handen niet goed kan gebruiken. Of spullen meesjouwen. Of bukken.
Maar bijna niemand realiseert zich, dat er ook secundaire gevolgen zijn. Gelukkig, het hoofd doet het nog, zie je ze denken. Nou, dat hoofd is soms erg ongelukkig, want door alle energie die nodig is om staande te blijven, zijn de bronnen soms totaal uitgeput. Langzaam aan groeien de stapeltjes, verdwijnt de structuur, is het hollen achter de feiten aan. Afbellen en uitstel aanvragen nemen de plaats in van afhandelen en plannen maken.
Zo heb ik jaren in ups en downs doorgebracht, tot Jacquelien op mijn spoor kwam en korte metten maakte met mijn torens van dozen vol met ….ja, met wat niet?
Het was een soort make-over van het instinctieve handelen, waarbij de voornaamste corrigerende manoeuvre was om mijn gedrag van dingen in dozen doen om later nog uit te zoeken getransformeerd is in een attitude van toch wel erkennen dat niet alles meer lukt en daar naar handelen (met soms een lichte terugval). Een soort maatwerkondersteuning naar eigen regie voeren, specifiek rekening houdend met mijn ziektebeeld.
Ik kon het betalen uit mijn PGB; dat was erg prettig. Want het is wel een strijdtoneel om toe te geven dat als het allemaal niet lukt, dat niets met intelligentie te maken heeft. Maar de schuld aan de ziekte geven is ook zo tegen de regels.
Uiteindelijk leeft toch ook het gevoel dingen zelf op te willen knappen. Het PGB voorziet hierin en Jacquelien kan je erbij helpen. Dus als je dat jezelf toe kan staan……van harte aanbevolen.
Inge

terug

contact