De winterrondbrief van Binnenkant

Jacquelien Koopman    -    binnenhuisarchitect & opruimcoach

     Winter!!

•    Over warmte, zachtheid en vertragen
•    Zicht op de besneeuwde buitenwereld
•    In boeken kun je wonen!
•    Samen eten
•    Een designklassieker in wording
•    Tien jaar bloggen
•    Gekleurde sterren vouwen
•    Afronden
•    Vriendelijkheid
•    Genieten van móói opgeruimd!
•    Allemaal familie
•    Een (beetje) terug in de tijd
•    Kerst op Downton Abbey
•    Tenslotte, mijn Nieuwjaarswens

Over warmte, zachtheid en vertragen!

Zo vlak voor de decemberfeestdagen dit jaar voelt het voor mij niet direct als feest, tenminste niet als een feest met glitter en glamour.
Het is ook zónder strenge corona-regels zo héél anders dan vorig jaar.

Ik heb behoefte aan dagen waarop we stiller en zachter worden, waarop we vertragen, versimpelen en gewóónweg tevreden zijn.

Ik kijk uit naar de rust van niet veel hoeven, van warmte bij kaarslicht, samen koffie drinken met iets lekkers erbij, een wandeling in de kou en daarna een glaasje. Dagen om te kokkerellen en samen af te wassen, om ónder te duiken in een boek of naar muziek te luisteren.
Een fijne kerstfilm kijken en me even geen zorgen maken over alle wereldse ellende waar ik weinig aan kan doen. En dan heb ik graag zachtheid om me heen. Geen cadeaus en opgeklopte toestanden, maar met een dekentje heerlijk op de bank, een zacht wollen vest dragen, mooie muziek, ontspannen en een beetje uitademen.

Zicht op de besneeuwde buitenwereld

Elke vrijdag plaats ik op mijn blog een 'woon' schilderij.
Dit schilderij van Olle Hjortzberg past voor mij bij de wintertijd.
Een prachtige Amaryllis die in de vensterbank staat
voor een raam dat uitkijkt op de besneeuwde buitenwereld.
Alles wordt er een beetje stiller van.

In boeken kun je wonen!

Dit schilderij van Tracy Lundgren geeft me een warm gevoel.
Boeken zijn voor mij als huizen waar je fijn in kunt wonen.
Lezen is voor mij heerlijk ontspannen, vooral met die boeken waarin ik me kan onderdompelen in de belevenissen, gedachten en gevoelens van iemand in een andere tijd.

Als jong meisje ging ik ook elke week naar de bieb voor het maximale aantal boeken dat ik mee mocht nemen.
Ik vond alles aan de bibliotheek leuk en fijn: De stille sfeer,
de leestafels met de kranten, strips en de mooiste tijdschriften
en de rijkdom van al die boekenkasten vol met heerlijks.
En natuurlijke het leensysteem met de losse kaartjes en de gestempelde datum waarop het boek terug moest zijn.

Hoe blij ben ik als ik een 'nieuwe' schrijver ontdek die meerdere boeken heeft geschreven. Dan heb ik nog lekker veel tegoed.
Ik houd veel van Jojo Moyes, Rachel Hore, Irma Joubert, Erica James, Elizabeth Jane Howard en natuurlijk Lucinda Riley.

En als je een fijn boek dan bijna uit hebt dat je dan steeds langzamer gaat lezen want straks is het uit...
Voor mij hoort met dik leesboek op de bank bij fijn wonen!

Samen eten

Een groot verschil met de voorgaande - corona - jaren is
dat we weer etentjes kunnen hebben met wat meer mensen. Hoe fijn!
Aan tafel die we feestelijk dekken met een menukaartje of een plaatskaartje.
Als je je naam ziet staan op zo'n leuk scrabbleplankje voel je je écht welkom!

Een designklassieker in wording

Deze fauteuil van Artifort is ontworpen door René Holten in 2020.
Maar hij ziet er uit alsof hij al jaren en jaren in de collectie is.
Deze stoel met de naam Shark zit heel erg lekker met extra steun
in de rug en neemt tegelijk niet veel ruimte in en oogt tijdloos
en eenvoudig met de zachte, luchtige en organisch vormen.
Op pootjes of als draaistoel op een nét niet ronde voet.

Tien jaar bloggen

Naast deze rondbrief heb ik ook een dagelijks blog: fijnwonen
En nu bestaat mijn blog op 1 januari 2023 maar liefst tien jaar.
Al tien jaar schrijf ik élke dag een berichtje.

Ik deel leuke, gezellige en vaak haalbare ideetjes over wonen en opruimen met iedereen die - net als ik - ook graag fijn en met plezier woont. Soms zijn de berichten meer persoonlijk van aard.

Natuurlijk wist ik niet toen ik op 2 januari 2013 voor het eerst iets postte, dat dit zo lang bij mij zou gaan horen. Dat ik elke dag een stukje van mijn leven zou delen met de buitenwereld. En ook niet dat het door zovéél mensen gelezen zou worden. Elke dag zo'n 1000 page views. Dat is niet te geloven toch?
Ik maak geen reclame op mijn blog en verdien er ook niets mee, maar dat hoeft ook niet, heb er gewóón heel veel plezier in.


Nu wilde ik mijn jubileum wel vieren, maar hoe?
Eigenlijk zou ik dat het liefst doen met mensen die mijn blog lezen.
Soms krijg ik reacties op mijn blogberichten, soms een mailtje, er zijn zelfs lezers die me bij narigheid een kaart of iets anders liefs sturen.
Dat is elke keer toch weer hartverwarmend.
Ik zou graag horen wat lezers aardig vinden om te lezen, waar ze méér of minder over willen weten, misschien zijn er vragen of tips.

Natuurlijk kan ik niet iedereen uitnodigen maar het lijkt het me leuk om drie lezeressen die dat fijn vinden te trakteren op thee met wat lekkers en uit te wisselen waar we gelukkig van worden.

Lijkt dat je wel wat? Stuur een mailtje en vertel waaróm je graag wil kennismaken en ideeën uitwisselen. Doe dit nog dit jaar, dan prikken we in januari gelijk een datum. Je bent van harte welkom!

Gekleurde sterren vouwen

Vorig jaar rond deze tijd heb ik - op bed -
veel gekleurde papieren sterretjes gevouwen
voor - en mét - iedereen die ze maar wilde.

Zo verspreidden ze zich over het land:
Voor een beetje kleur in de sombere dagen.

Mijn broer stuurde me deze foto:
Ze hingen daar dus met weids uitzicht
ook in het Hoge Noorden van ons land!
Dát vond ik nou leuk!

Afronden

Om een jaar van revalidatie en opkrabbelen af te sluiten heb ik gevraagd aan
goudsmid Kim van IJzendoorn om een ketting voor mij te maken met een cirkel erin.
Om deze periode symbolisch mee af te ronden.

Niet omdat het moeilijk was, wat het bij tijd en wijle ook wel was,
maar omdat ik er goed ben doorgekomen. Met veel hulp van anderen.

Nu ik weer zelf kan lopen (rennen en huppelen lukt niet meer, maar alla...)
kan ik ook zelfstandig weer op pad om mijn leven vorm te geven.
En als het éven tegenzit kan ik mijn kettinkje in mijn hals
voelen en weten dat ik sterker ben dan ik zélf dacht.

Vriendelijkheid

Genieten van móói opgeruimd!

Als ik mensen help met het opruimen van hun spullen zijn we eerst en vooral bezig met het beslissen wat niet meer bij hen en hun leven past. En waar de spullen die weg mogen dan naar toe kunnen voor een tweede leven of recycling.

Dat is vaak al moeilijk genoeg. Bij spullen horen verhalen, gevoelens en herinneringen. We proberen óók praktisch te zijn: Heb je dit nog nodig? Gebruik je het veel of graag? Zou je het meenemen als je zou gaan verhuizen? Heb je liever dit ding of de ruimte die het inneemt?

Als dan de spullen overblijven die - zéker weten - bij je horen, waar je blij van wordt, dan vind ik het zélf ook leuk om na te denken hoe je dat dan zo móói mogelijk kunt opbergen.
Is het iets dat gezien mag worden of heb je het liever achter een deurtje of in een lade? Wat is een handige maar ook een mooie kast? Welke kast past het beste in de ruimte?
Zijn labels handig? Hoe kun je spullen makkelijk terugvinden?
Het is zo fijn als je telkens blij een la of deur kunt openen!
En als je tevreden rond kunt kijken naar de spullen om je heen.

Allemaal familie

Ik ben de laatste tijd in mijn stamboom gedoken. Zo leuk!
Via My Heritage is er werkelijk een wereld voor mij open gegaan.
De meeste lijnen (steeds via de ouders) die ik heb gevonden eindigen ergens in 1600.
Dat zijn de voorouders die je terug kunt vinden via gemeentelijke administraties en de
kerkelijke gebeurtenissen als doop en trouw. Dat zijn vissers, boeren en klompenmakers.

Maar er zijn óók enkele lijnen die verder terug gaan, en die zijn bijgehouden omdat
dat belangrijkere families zijn: De mensen met hogere funkties zoals Schout of Drost of
die Heer zijn van een slot of Ridder of de Hertog van Beieren en andere luitjes van adel.
En geinig is dat als je met zo'n lijn rond 1200 aanbeland bent dat je dan via Wikipedia
kunt vernemen dat al die families onderling met elkaar trouwen en oorlog voeren...

Wat een verhalen lees ik, écht ik kan er helemaal in opgaan.
Enne, ik ben via mijn vader én moeder op verschillende manieren een nakomeling
van Karel de Grote. Keizer Karel de Grote, van het Keizer Karel plein.
Die ingewikkelde rotonde in Nijmegen waar ik wel eens over heen moet...

(Een beetje) terug in de tijd

Door de inflatie en de energiecrisis worden we ons bewust
van de overdaad die zo lang zo vanzelfsprekend was.

We zijn zuiniger met water en met energie. We doen langer met onze spulletjes. We repareren meer en kopen minder en dan nog graag tweedehands. En dat is hélemaal niet zo verkeerd natuurlijk. We zijn eerder ook echt wel uit de bocht gevlogen en gaan weer terug naar een wat soberder niveau.

En dat hoeft écht niet ongezellig te zijn. Wat eenvoudiger eten, meer lokaal geteeld en van het seizoen. Slow cooking.
Lekker pannenkoeken en stamppot in plaats van sushi.

Gelukkig wonen wij in een supergoed geïsoleerd en klein appartementje, wij blijven vér onder het energieplafond.
En gelukkig hebben we een aantal zonnepanelen in een zonnepark hier in de buurt. Zo wekken we de electriciteit op die we zélf verbruiken. Natuurlijk maakt dan wel uit dat we geen wasdroger, vriezer of vaatwasser hebben.

Ik kijk óók naar hoe mensen het vroeger deden: Een pan rijst aan de kook brengen en in een hooikist of in bed laten garen. Niet teveel koken om niks weg te hoeven gooien. Minder vlees eten. Minder pannen op het vuur. Een fles goed uit laten lekken. Al ben ik blij dat we niet meer zo'n klungelige geiser hebben.

En naast al dit wat écht nodig en verstandig is proberen we ook het béste te maken van de situatie.
Niet meer zómaar uit eten, maar wel af en toe koffie met taart aan de leestafel in het cafe, of een filmavondje thuis met vrienden waarbij iedereen wat lekkers mee neemt. Boeken lenen bij de bieb of bij bekenden uit hun boekenkast. De krant delen met de buren. Een avond spelletjes doen of een grote legpuzzel in elkaar puzzelen. Een leuke serie kijken op tv of samen een cryptogram oplossen.
Iets leuks naaien van een lapje van de markt, een truitje uithalen en er een sjaal van breien of mandala's inkleuren. Geen wekelijkse bloemen kopen maar stekjes uitdelen van die leuke kamerplant. Wim heeft met een stel van onze Naobers een grote moestuin genomen. Kijken of we meer zelfvoorzienend kunnen worden. En van lekker vers en biologisch eten genieten natuurlijk. Samen doen én samen delen.

Kerst op Downton Abbey

Geestig filmpje waarin een Engel de Kerst redt op Downton Abbey.
Met een gastoptreden van Lord Hollywood!
filmpje

Tenslotte

wens ik ons allemaal samen
een héél mooi, licht, gezond en
liefdevol met élkaar verbonden 2023!

Jacquelien Koopman
Zutphen, december 2022